Τετάρτη 17 Ιουλίου 2013

Το παιχνίδι της χαράς

Όταν ήμουν μικρή, διάβαζα την Πολυάννα, μια πιτσιρίκα που έπαιζε ''το παιχνίδι της χαράς''. Ένα τέχνασμα ήταν, το οποίο είχε εφεύρει η ίδια για να παλεύει κόντρα στα άσχημα της καθημερινότητάς της. Εν ολίγοις, προσπαθούσε να σκέφτεται πως η ζωή θα μπορούσε να είναι χειρότερη και έβλεπε τα προβλήματά της ως μικρά.
Η Πολυάννα και το παιχνίδι της έγιναν φίρμες παγκοσμίως, είναι η αλήθεια, αλλά στην πράξη, πολλοί από εκείνους που τη μιμήθηκαν, διαπίστωσαν πως ήταν μία φούσκα, εκτός κι αν δεν το έπαιζαν σωστά.
Τι να πω, υπάρχει, πάντα και αυτό το ενδεχόμενο.
 Ωστόσο, δεν μπορώ να μην αναρωτιέμαι πώς είναι δυνατόν κάποιος να παίζει το παιχνίδι τόσο επιδέξια όταν όλος ο κόσμος γύρω του γκρεμίζεται και δεν έχει από πουθενά να πιαστεί.
Ναι, μαγκιά αν το καταφέρνει, το παραδέχομαι.
Αλήθεια, Πολυάννα, τι θα πρότεινες σε κάποιον που βλέπει όλη του τη ζωή να ανατρέπεται;  Δεν ξέρω αν μπορείς να τον βοηθήσεις, ίσως και να μην γίνεται, να πρέπει μόνος του να περάσει το λούκι και να σταθεί ξανά στα πόδια του.
Η μόνη, ίσως, χρήσιμη συμβουλή που μπορείς να του δώσεις είναι μία: να προσέξει, εκεί, στην αναμπουμπούλα της ζωής, να μη χάσει τους δύο-τρεις ανθρώπους που έχουν τη διάθεση να είναι κοντά του.Κανείς δεν πρέπει να γίνεται βράχος για να ξεσπάς τα μανιασμένα σου κύματα.
Να θυμάσαι,μόνο,  η ζωή, ποτέ, δεν χαρίστηκε σε κανέναν. Εντάξει, με κάποιους έχει υπάρξει λίγο πιο επιεικής και με άλλους, πιο σκληρή. Στο τέλος, πάντως, μένει μόνο ό,τι αξίζει. Ξεσκαρτάρισμα, το λένε και είναι ό,τι καλύτερο μπορεί να σου συμβεί.

Δευτέρα 15 Ιουλίου 2013

''Το μυστικό των αλόγων, η επιστροφή'' με τα μάτια της Μαίρης Γκαζιάνη

Η Νατάσα Γκουτζικίδου επιστρέφει με το έκτο βιβλίο της και μαζί της επιστρέφουν τα άλογά της. Και τι μπορεί να προσφέρουν αυτή τη φορά τα άλογα που τόσο επιδέξια χειρίζεται η Νατάσα σαν αμαζόνα που η επαφή μαζί τους γίνεται μέρος της συγγραφικής της ζωής.
Ομολογώ πως με εξίταρε η ιδέα να διαβάσω την συνέχεια του βιβλίου, αγωνιώντας για το τι θα μπορούσε να μου προσφέρει η Νατάσα λογοτεχνικά, εφόσον το πρώτο βιβλίο είχε ολοκληρώσει την ιστορία μέσα από την πλήρη δικαίωση και κάθαρση των ηρώων. 
Όμως όταν πρόκειται για μια συγγραφέα του βεληνεκούς της Νατάσας τίποτα δεν είναι δύσκολο, τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο και κυρίως τίποτα δεν είναι επαναλαμβανόμενο.
Από τις πρώτες σελίδες του βιβλίου συναντάμε την Άννα, ηρωίδα του πρώτου βιβλίου σε περασμένη πια ηλικία και αυτή είναι η μόνη σύνδεση με την πρώτη ιστορία.
Από τις πρώτες, επίσης, σελίδες, συστήνοντάς μας τους νέους ήρωες, η Νατάσα καταφέρνει να κινητοποιήσει το θυμοειδές μας και να προκαλέσει την περιέργεια και στην συνέχεια την αγωνία μας.
Φυσικά και αυτή τη φορά, όπως κάνει σε όλα τα βιβλία της, χρησιμοποιεί έντονα το μεταφυσικό στοιχείο που ως φαίνεται ασκεί ιδιαίτερη γοητεία στην ίδια και ως αριστοτέχνης του είδους μας την μεταφέρει μέσα από τα γραπτά της.
Γιατί η Νεφέλη είναι για χρόνια κλεισμένη στον εαυτό της και τι επιδιώκει να της προμηνύσει το κοριτσάκι με την κάπα, που συνεχώς εμφανίζεται σαν όραμα μπροστά της; Τι θέλουν να της αποκαλύψουν τα άλογα που αφηνιασμένα τρέχουν προς τον γκρεμό; 
Τι την χωρίζει από την αγάπη προς τον πατέρα της και τη ρόλο παίζει η θεία Ελευθερία που δεν τον αφήνει μόνο του ούτε για μια στιγμή;
Η Νεφέλη θα βρει την λύτρωση και το πραγματικό νόημα της ζωής μέσα από τον έρωτά της για τον Μάρκο και από τι αυτός θέλει να την προστατεύσει;
Ποια μυστικά κρύβονται; Και ποια είναι τα μάτια που ακούραστα παρακολουθούν τις κινήσεις όλων;
Θα καταφέρουν οι ήρωες να βρουν τις ισορροπίες στις σχέσεις τους και μέσα από ποια διαδικασία;
Η «επιστροφή» θα μπορούσε να είναι ένα αστυνομικό μυθιστόρημα αλλά η Νατάσα προτίμησε να μην εμπλέξει «έξω» δυνάμεις στο βιβλίο της και έκανε πολύ καλά.
Η δεξιοτεχνία της στην συγγραφή, μας δίνει ένα πλήρες κείμενο, χωρίς καμιά αναπάντητη απορία. Μια-μια της διοχετεύει στο μυαλό μας και στη συνέχεις μέσα από περιπλοκές, διαπλοκές, μυστήρια ξεδιαλύνει το τοπίο δίνοντας τελικά έναν πρωταγωνιστικό ρόλο στα άλογα, που αυτή τη φορά δεν κρύβουν κάποιο μυστικό αλλά αναλαμβάνουν τον ρόλο του εκτελεστή για την λύτρωση και την κάθαρση.
Ένα βιβλίο άρτιο από κάθε άποψη, γεμάτο με την αστείρευτη φαντασία της Νατάσας, την οποία καταθέτει στον γραπτό λόγο τόσο επιδέξια, ώστε να μην σου επιτρέπει να το αποχωριστείς.
Και κάθε φορά που διαβάζω Νατάσα Γκουτζικίδου μια σκέψη έρχεται έντονα στο νου μου…
Άραγε τι θα διαβάσω στο επόμενο βιβλίο; Και βέβαια αδημονώ!
Νατάσα μου καλοτάξιδο! Αν και ήδη ταξιδεύει με ούριο άνεμο!!!
Μαίρη Γκαζιάνη 13/07/2013